Το θέμα της πρωτοκαθεδρίας μεταξύ θρησκευτικής και εθνικής ταυτότητας των Ελλήνων

Λόγω της (εσκεμμένης) σύγχυσης που επικρατεί στην χώρα μας σχετικά με την χρήση των εθνικών μας ονομάτων (Έλλην-Γραικός-Ρωμαίος-Ρωμηός) αισθάνομαι την ανάγκη να θίξω το φλέγον θέμα της πρωτοκαθεδρίας μεταξύ θρησκευτικής και εθνικής ταυτότητας, ή αλλιώς της «πάνω ταυτότητας» και της «κάτω ταυτότητας», κατά τον αείμνηστο, μεγάλο πατριώτη διδάσκαλο και καθηγητή της Παντείου, Νεοκλή Σαρρή.

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΝΕΟΚΛΗΣ ΣΑΡΡΗΣ μιλάει για την «πάνω» και την «κάτω» ταυτότητα:
http://www.youtube.com/watch?v=y9P7-wUhwBU&list=PL0129B080DE4A2076&feature=plcp

Η έννοια Ρωμαίος Ορθόδοξος Χριστιανός, πολίτης Νέας Ρώμης, ή απλά Ρωμηός, υποδήλωνε σε μια λέξη την πολιτικο-θρησκευτική ταυτότητα όλων των πολιτών της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η οποία πρακτικά ήταν ένας ελληνορωμαϊκός κόσμος σε οικουμενική διάσταση και μάλιστα θεσμοθετημένα από το 212μ.χ. (διάταγμα Καρακάλλα) και ο οποίος έγινε ένας χριστιανικός ελληνορωμαϊκός κόσμος σε οικουμενική διάσταση από το 330μ.Χ. όταν και μεταφέρθηκε επίσημα η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας από την Ρώμη στη Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη).

Ρωμηοσύνη σημαίνει Ελληνισμός σε οικουμενική διάσταση:


Η Ρωμηοσύνη ήταν πάντα δίγλωσση (ελληνικά-λατινικά), με το ανατολικό τμήμα να είναι ελληνόφωνο ήδη από την αλεξανδρινή εποχή, και το δυτικό να εκρωμαΐζεται ταχύτατα μετά την ρωμαϊκή κατάκτηση. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί χωρίς να υπερβάλλει ότι η Δυτική Ρωμηοσύνη ήταν ουσιαστικά ο λατινόφωνος Ελληνισμός, καθώς όπως αναφέραμε προηγουμένως, το κυρίαρχο πολιτισμικό στοιχείο της αυτοκρατορίας ήταν ο ελληνορωμαϊκός πολιτισμός, η ελληνικότητα μάλιστα του οποίου υπερίσχυε ολοένα και περισσότερο, είτε λόγω της συντριπτικής υπεροχής του ελληνικού κλασσικού πολιτισμού σε σχέση με το «απολίτιστο Λάτιο», είτε λόγω του Ευαγγελίου, γλώσσα του οποίου είναι τα ελληνικά και το οποίο διαδόθηκε ταχύτατα μέσα στο ρωμαϊκό κράτος ήδη από τους πρώτους μ.Χ. αιώνες.
http://www.ict.griffith.edu.au/wiseman/Roman/GreekPerspective.html#Summary_Greco-Roman

Ο εκρωμαϊσμός στο δυτικό τμήμα της Αυτοκρατορίας λειτουργούσε πρακτικά σαν το πρώτο στάδιο εξελληνισμού, δηλαδή ως προπαρασκευαστικό στάδιο αποδοχής του ελληνορωμαϊκού τρόπου ζωής και σκέψης. Ήταν το πρώτο στάδιο αφομοίωσης και εκπολιτισμού των βαρβάρων. Το δεύτερο στάδιο ήταν η χρήση της ελληνικής γλώσσας, δηλαδή ο πλήρης εξελληνισμός. Η διάδοση του Ευαγγελίου στην συνέχεια επιτάχυνε δραματικά την παραπάνω διαδικασία.
http://en.wikipedia.org/wiki/History_of_the_Orthodox_Church#The_Patristic_Age_and_the_Biblical_canon

Η πολιτικο-θρησκευτική ταυτότητα του Ρωμηού ήταν η «πάνω ταυτότητα», ενώ η εθνική ταυτότητα (π.χ. Έλληνες, Αρμένιοι, Άραβες, Κέλτες, Ιλλυριοί, Σλάβοι κ.λ.π.) ήταν η «κάτω ταυτότητα». Εφόσον η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν ο μοναδικός φορέας και υπερασπιστής του ελληνορωμαϊκού πολιτισμού και ο τελευταίος ήταν το κυρίαρχο πολιτισμικό στοιχείο στην Ρωμαϊκή επικράτεια, η πολιτικο-θρησκευτική ταυτότητα του Ρωμηού εξ’ορισμού δεν θα μπορούσε παρά να έχει και εθνική χροιά και μάλιστα ελληνορωμαϊκή…

Άρα, σε αντίθεση ίσως με άλλες εθνικές ομάδες της Αυτοκρατορίας, οι Έλληνορωμαίοι είχαν (και εξακολουθούν να έχουν) ως απόλυτο συμφέρον την διατήρηση της πρωτοκαθεδρίας της πολιτικο-θρησκευτικής ταυτότητας ως «πάνω ταυτότητας».

Έχοντας γνώση αυτού του γεγονότος, πολλούς αιώνες αργότερα ο Άρνολντ Τοϋνμπη πίστευε ότι το 1821 μ.Χ. "κάνοντας μία επανάσταση οι Έλληνες έχασαν μία αυτοκρατορία", ματαιώνοντας το παλιό όνειρο των Φαναριωτών για εξελληνισμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην οποία οι ρωμαίικοι πληθυσμοί διέθεταν οικονομική ισχύ δυσανάλογη προς τους αριθμούς τους και αποτελούσαν την οικονομική και πολιτιστική πρωτοπορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, παρά το ότι ήταν πολιτικά υποταγμένοι:
http://ellinikianatoli.blogspot.gr/2010/11/blog-post.html

Η ανατροπή της εθνικο-πολιτικο-θρησκευτικής ταυτότητας του Ελληνορωμαίου, ή αλλιώς Ρωμηού, από την καθαρά εθνική ταυτότητα, ώστε η τελευταία να γίνει «πάνω ταυτότητα» και η πρώτη να γίνει «κάτω ταυτότητα», επιβλήθηκε από την Δύση. Ήταν το αποτέλεσμα της μακραίωνης σύγκρουσης του Ελληνισμού και των βαρβαρικών γερμανικών φύλων που από τον 5ο μ.Χ. αιώνα άρχισαν να εισβάλουν στα εδάφη της Δυτικής Ρωμανίας.

Η Δυτική Ευρώπη γεννήθηκε, κατά τον 5ο έως 8ο αιώνα, όταν τα βαρβαρικά γερμανικά φύλα συγκρούστηκαν με τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό, αποκλειστικός φορέας του οποίου ήταν τότε η λεγόμενη «Βυζαντινή» (Χριστιανική Ρωμαϊκή) Αυτοκρατορία. Η δυτικοευρωπαϊκή συνείδηση σχηματίζεται μέσα από την αντιπαράθεση με την Κωνσταντινούπολη και ορίζεται απ’ αυτήν.

Δυτικοευρωπαίος από τότε και ύστερα είναι όποιος δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος, όποιος δεν αισθάνεται ότι ανήκει στην Οικουμενική Χριστιανική Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, όποιος δεν ασπάζεται τον πολιτισμό που προήλθε από τη σύνθεση ελληνισμού και χριστιανισμού στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία:
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2010/05/blog-post_18.html

Η ανατροπή της «πάνω ταυτότητας», δηλαδή της πολιτικο-θρησκευτικής ταυτότητας, από την «κάτω ταυτότητα» προέκυψε λοιπόν ως αποτέλεσμα της Άλωσης του Ελληνισμού από την Δύση, πρώτα πολιτικο-θρησκευτικά (Καρλομάγνος, 800μ.Χ.) και στην συνέχεια και στρατιωτικά, κατά την πρωτάκουστη προδοσία και τον ανηλεή βιασμό της Πόλης από τους «Σταυροφόρους» το 1204…

Η Χριστιανική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) Αυτοκρατορία ήταν η υπερένδοξη Ελληνική Αυτοκρατορία των μέσων χρόνων:
http://www.agiasofia.com/greek/map.jpg

Προσωπικά θλίβομαι αφάνταστα όταν βλέπω γύρω μου Έλληνες να καταφέρονται από άγνοια με τόσο μίσος εναντίον της Ελληνικής Αυτοκρατορίας των μέσων χρόνων και να μηρυκάζουν την επαίσχυντη προπαγάνδα που τους έχουν καρφώσει οι ξένοι στο κεφάλι κατά του ίδιου τους του Γένους:
http://www.agiasofia.com/greek/stavrof1.html

Η Ελληνικότητα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας:
http://www.youtube.com/watch?v=klVT010I1PY

Όποιος καταφέρεται εναντίον της Ελληνικής Αυτοκρατορίας των μέσων χρόνων είναι πολέμιος του Ελληνισμού και εχθρός της Ελλάδας. Χωρίς (ίσως) να το καταλαβαίνει, γίνεται σφοδρός πολέμιος της Ελλάδας και του Ελληνισμού. Δεν νοείται Ελληνισμός χωρίς Χριστιανισμό. Δεν νοείται Ελληνισμός, χωρίς Ορθοδοξία.

Χωρίς Βυζάντιο, ο Ελληνισμός δεν θα υπήρχε σήμερα. Χωρίς Βυζάντιο, δεν μπορούμε να είμαστε Έλληνες. Μπορούμε να είμαστε μόνο η διαστρεβλωμένη αντανάκλαση μιας παραμορφωμένης εικόνας που μας έχει επιβληθεί από άλλους για τον εαυτό μας...

Ήρθε η ώρα να θυμηθούμε ποιοι είμαστε πραγματικά. Ο δρόμος για τον Σωκράτη και τον Περικλή περνάει μέσα από τον Μέγα Αλέξανδρο και ο δρόμος για τον Μέγα Αλέξανδρο περνάει πρώτα μέσα από την Ρωμαίικη Αυτοκρατορία, την Ελληνική Αυτοκρατορία των μέσων χρόνων.

Υπήρξε ένα και μοναδικό κράτος στην ιστορία με θεσμοθετημένη Χριστοκεντρική ζωή και αυτό το κράτος ήταν η Χριστιανική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η Ελληνική Αυτοκρατορία των μέσων χρόνων.

Στις χρονικές περιόδους κατά τις οποίες αυτή η θεσμοθετημένη Χριστοκεντρική ζωή ήταν βιωματικά αληθής και ανυπόκριτη για την πλειοψηφία του πληθυσμού, από τον Βασιλέα έως τον τελευταίο χωρικό, και οδηγούσε όντως στην ένωση με τον Χριστό, τότε το κράτος άνθιζε και ευημερούσε.

Αυτές τις καλές περιόδους (γιατί υπήρξαν τέτοιες) είναι που πρέπει να κρατήσουμε σαν φάρο που θα μας οδηγήσει στο εγγύς μέλλον, προσβλέποντας σε ηγέτες σαν τον Άγιο Βασιλέα Ιωάννη Γ' Βατάτζη τον ελεήμονα:
https://www.youtube.com/watch?v=rheOaTzFkPo
http://rwmhosynh.blogspot.com/2014/09/blog-post.html

Αντίθετα, κατά το φαινόμενο της υποκριτικής τυπολατρείας για τα μάτια του κόσμου , όπου οι κατά τα άλλα "ευσεβείς" Βασιλείς μπορεί να παρακολουθούσαν τις λειτουργίες στην Αγία Σοφία ανελλιπώς, αλλά ταυτόχρονα τύφλωναν και ευνούχιζαν τους πολιτικούς τους αντιπάλους (ακόμα και τα παιδιά τους), ή καταδυνάστευαν και καταλήστευαν τον λαό, ή διήγαγαν έκλυτο βίο και άλλα πολλά και ακόμα πιο επαίσχυντα, τότε ερχόταν ως φυσική, ή μάλλον πνευματική συνέπεια η καταστροφή, η διάλυση, η παρακμή, ο μαρασμός, η σήψη, οι αλώσεις...

Η ασέβεια και η υποκρισία επιφέρουν και την ανάλογη τιμωρία. Γιατί ενώ είχαμε την Αλήθεια την ποδοπατήσαμε με μεγαλύτερη ασέβεια κι από "αθέους αγαρηνούς"...

Ας μην ξεχνάμε όμως ποτέ το "δώσω υμίν άρχοντας κατά τας καρδίας υμών"...

Η ανικανότητα των αρχόντων είναι αντανάκλαση της αποστασίας του λαού.
Πάντα ίσχυε και εξακολουθεί να ισχύει.

Ο προορισμός του ανθρώπου είναι η ένωση με τον Χριστό, η κατά χάριν θέωση. Τίποτα άλλο δεν υπάρχει και οτιδήποτε άλλο αποτελεί πλάνη. Η Ελληνική φιλοσοφία υπήρξε για την Ελληνική φυλή ο παιδαγωγός για την κατανόηση της εξ αποκαλύψεως αληθείας. Ο έρως προς την φιλοσοφία έγινε έρως προς τον χριστιανισμό και η φιλοσοφία έγινε πίστη προς τον Χριστό. Άρα ο έρως προς την αλήθεια υπήρξε ο λόγος, για τον οποίο η Ελληνική Φυλή έγινε λάτρης και οπαδός της εξ αποκαλύψεως αληθείας, του Χριστιανισμού, ευθύς ως εμφανίστηκε επί της γης.

Ο Ελληνισμός ήταν, είναι και θα είναι όχημα του Ορθόδοξου Χριστιανισμού μέχρι της συντέλειας του αιώνος...

Είναι καλό όμως να έχουμε κατά νου ότι κάποιοι χρειάζονται τον κατάλληλο χρόνο και τον κατάλληλο τρόπο για να συλλάβουν και να συνειδητοποιήσουν το πως συνέβει και το πως εξακολουθεί να συμβαίνει αυτό, ως απόρροια του "Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υϊός του ανθρώπου".

Όχημα προς αυτή την συνειδητοποίηση είναι η εις βάθος γνώση της πραγματικής ιστορίας του Γένους και όχι της δηλητηριώδους δυτικής προπαγάνδας που διδάσκονται τα ελληνόπουλα σήμερα...

Σκοπός μας είναι η σύνθεση, όχι η στείρα αντιπαράθεση.

"Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο Υϊός του ανθρώπου", δηλαδή, "ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου" είπε ο Ιησούς όταν δέχθηκε τους Έλληνες που ζήτησαν να Τον δούν. Το αψευδές στόμα του Ιησού βεβαίωσε ότι οι Έλληνες είναι σε θέση να κατανοήσουν και η ελληνική γλώσσα να μεταδώσει σε όλα τα έθνη, το χαρμόσυνο άγγελμα του Ευαγγελίου, το κρυμμένο από καταβολής κόσμου.

Ο Χριστιανισμός και ο Ελληνισμός συνδέονται τόσο στενά, σε σημείο ο Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως να γράψει στο έργο του "Περί της Ελληνικής φιλοσοφίας ως προπαιδείας εις τον Χριστιανισμόν" τα εξής:

"Ο Έλλην είναι πλασμένος φιλόσοφος, είναι και πλασμένος Χριστιανός, είναι πλασμένος να γνωρίζει την Αλήθεια και να την διαδίδει εις τα άλλα Έθνη. Ναι, ο Έλλην εγεννήθη κατά την Θεία Πρόνοια διδάσκαλος της ανθρωπότητας.

Αυτή είναι η αποστολή του, αυτό είναι το ξεχωριστό κάλεσμα μεταξύ των Εθνών. Από καταβολής κόσμου το Ελληνικόν Έθνος ήταν πλασμένο δια τον σκοπόν αυτόν. Ο Θεός διέπλασε το Ελληνικό Έθνος ως οφθαλμόν εις το σώμα της ανθρωπότητος."

Ο Ιησούς Χριστός είναι ο Ζωντανός Θεός και η Ορθοδοξία είναι η Κιβωτός της Αλήθειας. Το Γένος των Ελλήνων έχει πλαστεί για την αιωνιότητα και είναι επιφορτισμένο με το Ιερό καθήκον να κρατά την δάδα της αληθινής Πίστης άσβεστη μέχρι τα έσχατα…

Το «Βυζάντιο» (όρος παραπλανητικός - κατασκευασμένος από τους Δυτικούς) είναι η μεσαιωνική Ελλάδα.

Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ.
ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΘΑ ΛΑΒΟΥΝ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΞΙΖΕΙ...